O wizycie w Warsztacie zdecydowałyśmy z Nez spontanicznie.

Przed rzuceniem przez nią pomysłu nawet nie słyszałam o tym miejscu – tyle nowych knajp powstaje we Wrocławiu, że czasem naprawdę ciężko jest nadążyć.

Ze względu na odgruzowywanie bloga i, wydawać by się mogło, rozpoczynanie kolejnego jego sezonu, nie trzeba było długo mnie namawiać na przejażdżkę w okolice Popowic. Mimo to warto przytoczyć argumenty namawiające do tej konkretnej lokalizacji:

Food trucki.
Ach więc tak.

Na "festiwal" wybraliśmy się mimo bardzo niesprzyjającej pogody. Wiało, trochę padało - generalnie było nieprzyjemnie, ale uznaliśmy, że to wydarzenie może pomóc nam skutecznie nadrobić street foodowe zaległości. Trochę na zasadzie "co w trawie piszczy". Nie zabrakło Pasibusa, ukochanych Bratwurstów. Było kilka samochodzików totalnie mi nieznanych. W sumie aut było chyba ponad 20, kolejki do niektórych z nich odstraszały swą długością, pod innymi świeciły pustki. Być może to owczy pęd sprawiał, że ludzie stawali za konkretnymi daniami, ale gdy my stanęliśmy za czymś dziwnym azjatyckim i po odstaniu kilku minut pani ze środka food trucka oznajmiła, że tego konkretnego dania pozostały jakieś 4 porcje, kolejka rozstąpiła się buczając pod nosem "uuuuu". Za dużo było, jak dla mnie, burgerów i tortill. Wół w bułce jest "so 2013", więc ten temat z góry odpuściliśmy. Zachęciła nas za to meksykańska chimichanga, którą na pewno powtórzymy kiedyś w domu, a potem - po usłyszeniu że to dziwne azjatyckie niemalże wyszło - dobiliśmy się bratwurstem z kiszoną.

Poniżej kilka fotek, które powiedzą więcej niż słowa.

O Le Bistrot Parisien słyszałam już długo wcześniej, niż udało mi się tam właściwie trafić. A trafiłam przez przypadek, niejako bez własnej woli, ale na pewno nie wbrew niej :)

Z wcześniejszych pogłosek odniosłam wrażenie, że Le Bistrot albo się totalnie kocha, przez co bywa się tam kilka razy w miesiącu czy nawet tygodniu, albo ciężko jest się odnaleźć w kuchni tak specyficznej, jaką jest la cuisine française, więc zaczyna się ją ignorować. Chyba nie usłyszałam nigdy, by ktoś nienawidził tej kuchni; człowiek wydaje się raczej nie rozumieć, o co w tym wszystkim chodzi, więc usuwa ten element ze swojego świata.

Z tą wczorajszą wizytą pierwszy raz miałam okazję być w miejscu francuskim bez nadmiernego fusion w karcie dań, dzięki czemu mogłam się do tej konkretnej kuchni ustosunkować. Zdarzało mi się oczywiście jadać dania typowe dla kuchni francuskiej, jak chyba nam wszystkim (ślimaki, wszelkiego rodzaju croissanty, ziemniaki gratin, mój ukochany crème brûlée etc.), ale żeby wejść do tego świata i poczuć jego atmosferę - wczoraj był mój pierwszy raz. I nie będzie on ostatnim :)

Być może to przez okoliczności, w jakich tam trafiłam (team meeting), a może przez znajomość moich towarzyszy z właścicielem, od razu poczułam się swobodnie i niezobowiązująco. Zamówiłam krem ze szpinaku z kawałkami łososia oraz tartę lotaryńską. Moi towarzysze - Gosia i Maciek - którzy w Le Bistrot byli już wiele razy, po drodze dwukrotnie organizując tu wigilię pracowniczą dla naszego Orfin Studio wybrali, kolejno, królika oraz kaczkę a la bistrot (na przystawkę dorzucając po pół porcji tarty lotaryńskiej). Wszyscy zgodnie uznaliśmy nasze dania za przepyszne. Z szacunku do nich, na czas dania głównego porzuciliśmy tematy zawodowe i odlecieliśmy na chwilę w stronę nieuchronnie zbliżających się wakacji, które stały się jeszcze bliższe za sprawą smaków odkrywających się przed nami dzięki Le Bistrot. Nie będę tym razem opisywać jedzenia jako takiego, bo potrzebuję odwiedzić bistro jeszcze kilka razy i zebrać więcej materiału. Tym postem chciałabym złożyć ukłon w stronę Le Bistrot Parisien, które jest chyba najbardziej francuskim kawałkiem Wrocławia.











 Le Bistrot Parisien

Bistro odwiedzone w wyjątkowym towarzystwie, nieczęsto się zdarzających okolicznościach i nietypowej porze dnia :) Z tego względu, ta wizyta na pewno zapisze się w pozytywnych barwach - choć i bez tego, papu było dobre :)

KISS the cook.

Mijany wielokrotnie, po raz pierwszy odwiedzony właśnie dziś. Ulokowany w miejscu, które gwarantuje mu swojego rodzaju monopol na karmienie ludzi. Nie znaczy to jednak, że karmią tam byle jak. Maleńka restauracja, ale już nie bistro, przyjmie duże ilości klientów, których chętnie ugości w swych nie do końca skromnych progach. Przyjemnie wyglądająca oryginalna forma menu przysporzyła nam niestety nieco zabawy przy odczytywaniu pewnych słów (i tak zamiast "melona" był "mielony", zamiast "kieliszka" była "kiełbaska"), ale z zamiłowania do formy scenariuszopodobnej + za pomysł.


Zaczęliśmy od zupy dnia, którą akurat był krem z topinamburu.








WYSTRÓJ OOOoo

OBSŁUGA OOOOO
POD KĄTEM WYMAGAŃ ŻYWIENIOWYCH OOOoo

CENY: średnio

= 0.80