Do Bernarda wybraliśmy się pewnej jeszcze październikowej niedzieli.

Jak to zwykle bywa, z samego rana zadzwoniłam do restauracji, by zarezerwować stolik. Wypadałoby chyba rozszerzyć oceny miejsc również pod względem obsługi klientów zanim pojawią się oni fizycznie w restauracji, bo chaos i hałas słyszalny po drugiej stronie słuchawki był ogromnym utrudnieniem komunikacyjnym... Jednak udało się zarezerwować miejsce i chwilkę po 17 stawiliśmy się na miejscu.

Usadzono nas na pierwszym piętrze, w rogu, obok schodów. Niski sufit może i ładnie wygląda, ale na pewno nie służy klientom, którym od razu robi się gorąco. Tato zamówił na start hermelin z miodem (czeski ser pleśniowy zapiekany z miodem, podany z żurawiną). Dopiero po spróbowaniu okazał się, że jest on pokryty jakąś panierką, na pewno zawierającą mąkę, o czym widocznie w Bernardzie nie muszą informować... Zupy nas jakoś nie zainteresowały, więc przeszliśmy do dań głównych.



Zamówiłam kaczkę w pomarańczach (filet z kaczki duszony w niskiej temperaturze, podany z sosem pomarańczowym, glazurowaną marchewką i ziemniaczano-migdałowym puree), Alek zamówił gęś z jabłkami (udko z gęsi pieczone w niskiej temperaturze, podane z jabłkami w miodzie pitnym, modrą kapustą i - standardowo z - pierożkami z kaszą gryczaną, borowikami i wędzoną papryką, które to pierożki Alek zamienił na frytki ze względu na naszą bezglutenową dietę; co, swoją drogą, okazało się niezwykłym wyzwaniem dla kelnera nas obsługującego...), zaś Tato planował zjeść jagnięcinę bernarda... Ale po 10 minutach od złożenia zamówienia nasz niekompetentny kelner poinformował nas łaskawie, że jagnięcina się skończyła. Po 10 minutach! Więc Tato wybrał w zamian tego steka. Steka, który w Bernardzie kosztuje 81 złotych. Tak, słownie: osiemdziesiąt jeden 00/100 PLN. Dzień dobry?



Na jedzenie czekaliśmy ponad 40 minut. Naprawdę. I gdyby ono chociaż było niesamowite, wyjątkowe… Ale wrażenia nie zrobiło. Było poprawne. Stek takiej wielkości (w takiej cenie!) powinien być chyba z dziale "dania dla dzieci". Strasznie mnie denerwuje, kiedy restauracje wymyślają sobie wygórowane ceny za coś, co jest przeciętne. Wysmażenie dobrego steka to dziś żadna sztuka, wiec do jasnej cholery zróbcie coś, co powali nas na kolana! Moja kaczka była OK, ale jak na kaczkę naprawdę bez szału. Alek o swojej gęsi ma dziś również dość ambiwalentne wspomnienia... Nie o to chyba chodzi w odwiedzaniu restauracji, prawda?

Wszyscy zachwalali Bernarda za ich piwo, więc zamówiliśmy i piwo, licząc może na poprawę naszej opinii. Alek poinformował kelnera, aby napój przyniósł dopiero do jedzenia, ale oczywiście kelner miał gdzieś jego instrukcje i przyniósł je w mgnieniu oka... A przecież żaden piwosz nie będzie czekał kolejnych 40 minut, aż dostanie jedzenie, żeby napić się piwa, które już przed nim stoi!

Po tym wszystkim mieliśmy nadzieję, że choćby deser uratuje dobre imię Bernarda - jednej z bardziej obleganych i znanych restauracji na rynku.